Op 13 weken vind ik ze prachtig ! Dit zijn natuurlijke standen, toevallig genomen in de tuin. Niet perfect dus, maar het laat wel zien hoe ze zich ontwikkelt.
Maar Kate geniet (of moet ik zeggen genoot) enorm van de tuin.
En dé grote aantrekkingskracht is de vijver.
kinderen luisteren niet he ;-)
En dus moet ze zwemmen. Maar keer op keer zit ze erin.Ze geraakt eruit in een wip !
En dan is het kwestie van droogrennen.
Of gewoon spelen met mama.
Want Dyllis is altijd van de partij.
Machtige foto van moeder en dochter.
Trekspelletjes.
Want vrijdag sloeg het noodlot toe :
Ze mocht , na een namiddag kennel zitten, in de tuin spelen.
Nam een sprong en toen was er een gil.
En dat gebeurde op deze plek.
In sneltempo konden we bij onze dierenarts terecht die gelijk een foto maakte. En dan krijg je een antwoord dat echt niemand wil horen : 4 teentjes gebroken bij onze arme schat.
In een fractie van een seconde zijn al je plannen van tafel geveegd :
Je allereerste zelfgefokte hondje gaan showen, mee gaan coursen, ...
De extra bench wordt geïnstalleerd
En een buiten bench voor op de warme dagen.
Maandag is Kate geopereerd. Ze hebben in elke teen een lange pin gestoken zodat de breuken recht kunnen genezen. En hopelijk zonder gevolg voor haar. Een proces dat 6 weken zal duren. 6 weken enkel aan de lijn wandelen en 6 weken in de bench zitten. De poot is momenteel nog gezwollen en ze houdt die best naar boven.
Maar we kunnen niet bij de pakken blijven zitten. Kate moet verder met socialisatie. En dat zal niet gemakkelijk zijn. Gelukkig hebben we al eerder een whippet met gebroken poot gehad (Renko) en toen hebben we al voorzieningen getroffen die nu van pas komen : De Kate-Mobiel !
Vandaag uitgetest. Het is nog een beetje moeilijk te begrijpen dat je niet meer aan elk stokje aan kan dat je ziet liggen, maar het zal wel lukken. Zo kunnen we morgen alvast weer naar de markt.